Een tijdje terug werd ik uitgenodigd voor de feestelijke opening van de nieuwe Duifhuizen winkel in Bergen op Zoom. Mijn bezoek aan de winkel deed me denken aan de tijd dat ik voor het eerst, samen met mama, een rugzak ging uitzoeken voor de middelbare school. De keuze was toen nog simpel: Eastpack of Kipling.
Terwijl de meeste bloggers in September weer vrolijk terugstappen in hun blogritme, staat die van mij nog steeds in zomermodus. Maar hé, dat geeft niet, want September staat vol leuke plannen en daar komen er als het goed is snel nog meer bij: Ik ga weer aan de slag voor mijn ‘Thuis bij‘ project, ik ga jullie eindelijk een eerste kijkje in mijn nieuwe huis geven én ik heb een lastminute tripje naar Warschau geboekt! Genoeg leuke dingen in het vooruitzicht dus.
Vorige zomer was ik er al voor een kort bezoekje: de Deense stad Kopenhagen. Binnen twee dagen werd ik compleet verliefd op deze stad. De taal, de mensen, de architectuur. Een paar weken geleden was ik er weer en maakte ik een korte video van mijn reis.
In een prachtig oud stations pand, net iets buiten het centrum van Parijs, vind je een plek waar vintage, creativiteit, urban gardening en goed eten samen komen. Minder verspilling en de cirkel weer rond maken, dat is waar het allemaal om draait bij La REcyclerie. Het absolute hoogtepunt van mijn reis naar Parijs, was mijn bezoek aan deze bijzondere plek. Er is zoveel leuks te vertellen over deze plek dat een klein hoofdstukje in het e-book niet voldoende is. Daarom: een blogpost geheel over la REcyclerie!
In September 2015 was het zover: mijn eerste pers reisje. Samen met 9 andere bloggers ging ik voor NS International naar Parijs met de challange om in één dag een e-book te maken. Wegens de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs is de lancering van het Ebook natuurlijk een poosje uitgesteld, maar er is besloten dat het ebook nu dan toch echt gepubliceerd gaat worden. Gelukkig maar, want Parijs blijft een prachtige stad.
Groningen. Voor mijn gevoel ligt het aan de andere kant van de wereld. Als enthousiaste wereld-reiziger zag ik al half Europa, maar nog nooit het noorden van mijn eigen land. Een tijdje geleden wilde ik een daguitje naar Groningen plannen, maar de benzinekosten werden zó duur, dat ik net zo goed naar Parijs kon rijden. Van uitstel kwam afstel en ik kwam nooit hoger dan Enschede. Te duur, te ver, geen tijd.
Zo tof leek het me, om eens een keertje zonder al dat geplan en geregel naar het vliegveld te rijden en het eerste beste vliegtuig te pakken naar bestemming onbekend. Toch is er zo’n stemmetje in mijn hoofd die heel hard roept NEE, ENG, GEVAARLIJK, NIET DOEN. Om toch het zelfde gevoel van avontuur te krijgen, maar waarbij je zeker weet dat er niets kan mis gaan is er Srprs.me. De reisorganisatie regelt namelijk je vlucht én je accommodatie. De rest is aan jezelf.
Het was even wat aan de stille kant hier op de blog, maar niet zonder reden. De afgelopen maand bestond uit een hele hoop tentamenstress én reisstress (vooruit, dat laatste was stiekem een stuk minder stressvol hoor). De week na mijn tentamens had ik ineens een extra week vrij! Ik had namelijk ál mijn tentamens gehaald in mijn eerste jaar, wat betekende dat ik geen hertentamens moest doen! Hoera! Als verassing kreeg ik van mijn ouders geld om een vliegticket te boeken naar Igualada (Spanje), waar ik afgelopen Maart een week bij een gastgezin verbleef.
Een tijdje geleden, toen het nog volop zomer was, ging ik met vriendjelief een dagje naar Valkenburg! Als een echt bejaard stel hadden we een toeristisch dag-uitje, met een bezoek aan een kolenmijn, rodelen en lasergamen (oké, misschien toch niet zó bejaard). De belangrijkste reden dat we naar Valkenburg wilden was vanwege de rodelbaan. Rodelen is namelijk iets wat ik altijd al een keer heb willen doen, maar vroeger nooit durfde. Tijd om hier verandering in te brengen! Om jullie mee te nemen maakte ik een kort filmpje van ons rodel avontuur. Kijken jullie mee?
Waar zal ik eens beginnen met dit artikel. Ik heb zo veel te vertellen over zo’n simpel ding: een fiets. Vroeger in het dorp waar ik woonde was hij onmisbaar. Mijn eerste werd gestolen. Bij de bushalte. Dat was het ergste wat me kon overkomen, maar gelukkig kreeg ik al snel een nieuwe. Ik ging namelijk naar de middelbare school en tja, ik kon moeilijk elke ochtend 5 kilometer gaan lopen. Het werd een knalrode oma fiets, zo’n echte Hollandse. Als brugklasser ging ik op mijn eerste schooldag met mijn nieuwe fiets naar school. Nu, zo’n 12 jaar later zit ik nog steeds elke dag op die zelfde fiets. Ik kan bijna zeggen dat ik samen met mijn fiets groot geworden ben.