Full time school en part time werken is iets wat ik de afgelopen tijd niet kon combineren met bloggen. Voor heel even komt daar vandaag verandering in. Ik ging mee op scriptie focus reis, helemaal naar Macedonië! Scriptie-wattes-reis? In deze blogpost vertel ik je er alles over.
Vorige week heb ik jullie een rondleiding gegeven door mijn vernieuwde kantoor en een van de dingen die mijn kantoor vooral extra gezellig maakt is het enorme lichtsnoer die over de gehele breedte van de roze muur hangt. Sinds ik in mijn nieuwe huis woon ben ik er achter gekomen dat licht kan zoveel kan doen in een ruimte! In mijn vorige studio hing er een standaard lamp aan het plafond en had ik niet echt veel ruimte voor leuke verlichting. Tijd om daar nu verandering in te brengen dus.
Het jaar dat ik ga afstuderen staat voor de deur. Het liefst wil ik die metaforische deur op slot draaien en via de achterdeur naar buiten vluchten, maar afstuderen hoort er toch écht bij. Om mezelf te motiveren (of te troosten?) besloot ik eind zomer mijn kantoor een totale make-over te geven.
In mijn stage periode werkte ik vaak vanuit huis. Ik had een lege kamer ingericht als kantoorruimte zodat ik zonder afleiding kon werken. Het idee was goed, maar de werkelijkheid was toch anders. Mijn kantoor was oersaai en oninspirerend, waardoor ik eigenlijk altijd zat te werken aan de eettafel in de woonkamer. Met het vooruitzicht dat ik het komende jaar heel veel tijd achter mijn laptop zou gaan doorbrengen wist ik: dit kantoor moet een make-over krijgen.
Het is alweer een eeuw geleden en ik heb NOG STEEDS niet alles verteld over Indonesië. Al eerder deelde ik deel 1 en deel 2 van mijn reis, vandaag neem ik jullie mee naar het derde deel!
Het derde deel van onze reis begint met het meest geweldige ontbijt wat ik tijdens de hele reis heb gehad. Misschien wel het beste ontbijt wat ik ooit op reis heb gehad! Een meterslang buffet gevuld met Westers en Aziatisch eten. Pannenkoeken, wafels, vers brood, vers fruit, maar ook noedels, wok, traditionele rijstgerechten er was zelfs sushi! (whut?!) Ik heb er helaas geen foto’s van, maar oh boy. Dit was een ontbijtbuffet die ik nooit meer zal vergeten. Met volle buikjes werden we naar onze busjes begeleid en begonnen we aan onze nieuwe dag.
Hee, een blogpost! Huh, een blogpost?
Het afgelopen jaar was ik overal en nergens, zowel letterlijk (fysiek) als mentaal. Ik had moeite met mezelf en moeite met de blogwereld en vooral moeite met de combinatie van die twee. Dus schreef ik weinig tot niks. Heel soms keek ik in Google Analytics en keer op keer verbaasde ik me over het feit dat er elke dag nog steeds mensen mijn blog bezochten, ook al kwam er niets nieuws online. Ik weet niet wie jullie zijn, maar dankjewel dat jullie er zijn.
Ik weet niet zo goed waar ik heen wil met dit artikel, ik denk dat ik vooral gewoon even dankjewel wilde zeggen en een klein teken van leven wilde geven. Mijn wereld heeft in het afgelopen jaar meerdere keren op zijn kop gestaan. In negatieve zin, maar zeker ook in positieve zin. Ik maakte heel veel bijzondere, mooi en leuke reisjes. Ik ontdekte de wereld ver weg en dichtbij en ik ontdekte ook dingen over mezelf. Wie ik ben als persoon en wie ik wil zijn. En waar ik nou precies heen wil, weet ik nog steeds niet, maar dat is oké. Babysteps.
Wat ik dan eigenlijk gedaan heb het afgelopen jaar? Nou, ik ging bijvoorbeeld naar Indonesië, filmde mijn eerste bruiloft, opende een Etsy shop, liet mijn eerste tattoo zetten, ging naar Thailand en adopteerde de liefde van mijn leven.
Ik hou enorm van reizen, avontuur en de wereld ontdekken. Tegelijkertijd ben ik ook een enorme huismus. Ik word dolenthousiast van een uitstapje naar IKEA of Intratuin, geniet van bankhangen, fröbelen aan de eettafel en wijntjes en barbecues in mijn tuin. Die laatste is nieuw. Dit is namelijk de eerste woning waar ik een eigen tuin heb!
Instagram is mijn favoriete social medium. Ik heb al zoveel leuke mensen leren kennen die me inspireren of waar ik zelfs in real life een taartje mee heb mogen eten. Het heeft me zoveel moois gebracht en daarom vind ik het heel jammer om te zien dat de Instagram wereld ook een hele neppe kant heeft. Het kopen van volgers, een overvloed aan nep accounts, robot apps die voor je liken en commenten zodat je dat zelf niet meer hoeft te doen en zelfs bedrijven die je kunt inhuren die je hele account voor je overnemen zodat jij degene wordt met de meeste volgers en de meeste likes.
Na drie dagen in het chaotische Jakarta werd het tijd om de rust op te zoeken in de natuur. Na een treinreis van een paar uur kwamen we aan in Semarang. Een stad die stukken kleiner is dan Jakarta en het verschil was direct voelbaar. Ik had eindelijk het gevoel dat ik weer een beetje kon ademhalen.
Het is al een tijdje geleden dat ik iets over bakken, koken of eten schreef. Hoewel ik van alle activiteiten hou die plaatsvinden in de keuken (behalve afwassen) is die laatste zeker weten mijn favoriet. Het eten zelf. Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat als ik ga koken met/voor vrienden, ik de gezelligheid het belangrijkst vind en ik het niet heel erg vind als die ene vriend die eigenlijk veel beter kan koken dan ik heel mijn keuken overneemt (en ik uiteindelijk alleen maar alles hoef op te eten).
Notitieboekjes, ik kan er geen genoeg van krijgen. Hoewel ik op mijn studie al mijn aantekeningen tegenwoordig op mijn laptop maak, kan mijn laptop niet helemaal het notitieboekje vervangen. Tijdens het brainstormen, bij het maken van planningen of bij het blokken voor een tentamen zijn notitieboekjes voor mij onmisbaar. Elke keer als er een tentamen aan zat te komen mocht ik van mezelf een nieuw boekje kopen, zodat het overschrijven van al mijn digitale aantekeningen nog een beetje leuk werd. Met mijn mintgroene markeerstift in de aanslag kreeg ik dan bijna zin in studeren.